Dön Gülşene Şiiri - Edip Esmer

Gül,leylak,lale diktim,
Sevgi tohumu ektim.
Saman bilmez,çorak toprağa...

Kaç sefer verdim, can suyunu,
Öğrendim herbirinin ayrı ayrı huyunu,
Mevla verdi! İlham ruhunu...

Ne derdin var! Senin güzellikle!
Bu kastın,bu inadın niye.
Sırtını dönmüşsün gülşene...

Yetmezmiş gibi! Küstürdün bülbülü,
Ne bağ, ne bağcı nede gülü,
Görme artık yabana yürü.

Çekmişsin pencerene solmuş gazeteyi,
Daha fazla bozma! Göz zevkimi.
Giden yok bekle son geleni...

Bir fincan kahve için gitmedik Yemen'e
Seninle geçti zaman! Bilmem kaç sene.
İnadı bırak,dön,bak mavi gülüne...

21.Mart.2010-İstanbul