Dön Geri,,, Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

Hasrete düştüm düşeli, uykusuz artık geceler,
Öyle alışmış ki; dilim, ismini her dem heceler...

Söndü gözümden ışığım, sen buralardan gideli,
Dönmeyeni beklemenin, böylemi dersin bedeli...

Her yanım sisten bir duvar, boşluğa düşmüş gibiyim,
Gör ki; el açmış garibim, yokluğunun sahibiyim...

Dön geri gelsin yerine, ölmeden en son dileğim,
Ağladım yıllarca yeter, bir kere olsun güleyim...

Ömrümü serdim yoluna, gölgemi taktım peşine,
Alemi gezdim de bütün, rastlamadım bir eşine...

Gizleme benden yüzünü, vuslata ettirme veda,
Olsa da dönmem geriye, her şeyim uğrun da feda...

Tut uzanan ellerimi, kat beni aşkın seline,
Bağlıyım efsunlu gibi, saçlarının her teline...

Mahkumuyum gözlerinin, ben sana tutkun köleyim,
Bir kere gül gözlerime, razıyım öl de... öleyim.!

Dinmedi ruhum da sızı, sönmedi bağrım da ateş,
Söyleyin arsız geceler, ufkuma doğmaz mı? güneş...

Bende nedamet günüdür, mazi zehirden de acı,
Bilmelisin dertlerimin, sendedir ancak ilacı...

Şimdi ateşten daha kor, aldığım her gamlı nefes,
Dön de ferahlat içimi, üstüme rüzgar gibi es...

Sen çağır yollar ne yazar, bir söze kalkıp geleyim,
Uğruna çöller aşayım, dağları göster deleyim...

Bil ki; dönüş yok geriye, çağlamış aşkın seliyim,
Ferhat' tan gözü karayım, Mecnun ' dan daha deliyim...

2008