Dön Gel Neredesin Şiiri - Ayten Özgün

DÖN GEL NEREDESİN

Tutunacak bir el,yaslanacak bir omuz arıyorum,
Ölümle yaşam arası,ince bir yol her nefes.
Keşke kelepçelensek senle,kollarımızdan,
Mahpushane oluyor bana,sensiz haneler.

Gitme sevgili ,akşamları pek sessiz,
Sen olmayınca ben,hüznünle boğuluyorum.
Gitme ben sensiz,üşüyorum,
Düğüm,düğüm oluyor,boğazım,konuşamıyorum.

Etrafım dört duvar,karşıda dağlar,
Yüzümde tebessüm,içim kan ağlar.
Kolayca gitmiyor,aşk denen illet,
Saçlarda'ki aklarımın sebebi hasret.

Aklıma düştükçe sızlıyor yüreğim,
Gömülmüşüm ,hasretine kefensiz.
Belki'de bir teselli ,bana sevgili,
Celladımın sen olduğunu bilmek.

Vurdukça kıyıya,dalgalar sessiz,
Köpükten tıkanır,aşkın nefesi.
Gönül kıvrandıkça ,diller çaresiz,
Giden sevdam seslenirim''dön gel''.
Nerdesinnnnnnnnn.?

Ayten Özgün