Dön Gel Kendi Kanına Şiiri - İrfan Çelik 1

Saçılan tohumlar bir bir bitiyor
Tohum saçan yatmış kimi tutuyor
Sende yatma şanlı Türkün yiğidi
Ülkenin üstünde baykuş ötüyor

Hazmede hazmede kabul ettiniz
Birde yesin diye parsa attınız
Öz dururken geçtin karşı saflara
Baykuşları bizden üstün tuttunuz

Tohum ekeceğin toprak giderse
Sayenizde namert çıkıp ürerse
Yeşil kına almı olcak elinde
Türk milleti yine bedel öderse

Nasıl sindin nasıl kanın alıyor
Toğrağında düşman nefes soluyor
İyi düşün gelsin akıl başına
Üzerinde kara leke kalıyor

Cephelerde aç aç durdu ecdadın
Vuruştu düşmanla Fatma dul kadın
Şu bollukta yiyip içip gezersin
Ayağa kalkacak yokmu takadın

Havalarda gezme hava yel olur
Topraksız milletin başı kel olur
Dost görüküp seni böyle uyutan
İş bitince sana düşman el olur

İrkil kükre dön gel kendi kanına
Zorunmu var yoksa senin canına
Yetmiyormu bunca yıl uyutuldun
Ölüncekse sende öl vatanına

28/11/2011