Kördüğüm Şiiri - İsmet Ülker

Sensizlik; yaşarken, ölmenin bir diğer adı...
Sensiz yaşamanın kalmadı, ne anlamı, ne de tadı...
Beni aşk çölünde leylasız bırakan seni tatlı cadı…
Dön-gel, dolmadan fani ömrümün miadı!...

Gören var mı? Benim sensiz güldüğümü?...
Her solukta; nasıl, yavaş-yavaş öldüğümü?...
Kahretsin! Çözemiyorum attığın şu kördüğümü!...
Sen, göremiyorsun sende, benim sende gördüğümü!...

Sensiz kırık gönül kuşumun kolu-kanadı…
Hayli zaman oldu aramadın sormadın, bu neyin inadı?...
Sevdim kavuşamadım, muradım gözümde kaldı…
Dön-gel, yeni baştan başlasın gönlümün miladı...

Deniz gözlerin aklımı aldı, gülüşlerin bahar özümü…
Sensiz sağır ve kör'üm, ben sende açtım gözümü...
Boynumu vursalar asla ve asla sakınmam sözümü…
Dön-gel, sendedir; attığın bu kördüğümün çözümü!...