Dön Gel Şiiri - Hasan Basri Sandal

Dön Gel
Uzun sürdü bu kez ayrılık,
Sesini duymayalı, sesinin o yumuşak tonu bedenimi yıkamayalı.
Ne gülüşlerin geliyor aklıma, nede saclarının kıvrımları..
Ne gözlerinin ışıltısı aydınlatıyor kasvete boğulmuş gecelerimi,nede teninin ipek örtüsü ısıtıyor bedenimi..
Çok uzun surdu bu kez ayrılık çok! ! !
Bir telefon uzaklığında sesin, saatlerin akrebi yelkovanında tenin..
Sahibisin sen bu bedenin.
Çiğlik çığlığa sensizliğe isyan etmiş gecelerim..
Bu sessizlik, bu çaresizlik, bu ayrılık türküleridir yok eden seni.
Hadi! ! !
Bir alo de bitsin hasret türküleri,bitsin her gece yeniden yaktığım ağıtlarım..
Ahlarım! ! ! Eyvahlarim! ! ! Son bulsun göz yaslarım.
Çok uzun surdu bu kez ayrılık çok,
Dayanılmazları oynuyor sanki perdenin ardından yıldızlar.
Her biri geceye kayıyor, bir bir sönüp dağılıyor karanlığın içinden.
Dilek tutmaya fırsat vermeden, akıp gidiyor umutlarım tutunduğu mavi gecelerden.
Ben her gün biraz daha vazgeçiyorum senden ve sevdamdan.
Bu kez çok uzun surdu ayrılık çok...
Don gel, bu beden beni terk etmeden.
Don gel, yüreğim son kez adini telaffuz etmeden.
Don gel, bebeğim bu ayrılık ölümüm olmadan.