Dön Gel Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Gönül sahralarında vahayım
Aradığın yitik, gözlerinden dökülenim
Dön gel...

Maziye savurduğun hasret çığlığıyım
Yapamazsın, kalamazsın bensiz
Dön gel...

Avuçlarından kayıp giden hayat gibiyim
Hayatı oyun gördün, her şeye boş verdin
Oysa hayatındaki tek doğruyum
Dön gel...

Ruhundaki hırs, gözlerindeki öfke
Yüreğindeki hıncın, kinin benim
Dön gel...

Adımı her ne kadar suya yazsan da
Resimlerimi ateşe atsan da
Aynada gördüğün benim
Dön gel...

Ne yakamozum deryada
Ne kayan yıldızım semada
Sen kabul etmek istesen de istemesen de
Göğsünde sıkışan nefes
Beynini sancılarda boğan girdap
Seni uykusuzluğa mahkum eden benim
Dön gel...

Ama sen dönmedin...

© Seyyid Burhaneddin Kekeç