Don Carlione Şiiri - Ömer Dalman

Baba Filmini tabii ki ben de birkaç kere izledim.
Fiş kesme, adam satma, kıç fitilleme damarlarım kabardığında,
tekrar bir tur atarım 3 cd'lik seri üzerinden.

Baba’nın o önüne geçilemez dücünün
Alpa Chino’nun karizmasıyla birleşiminin dayanılmaz hafifliği! ..

Duygularına hakim olması,
en büyük hakaret karşısında bile o dakikada kendini açık etmemesi
büyük bir benlik kontrolü göstergesi...
bu tarafı beni herzaman pozitif etkilemiştir.

hadi ne de olsa babadır;
yüzüne gülüp,
2 gün sonra bazı zararlıların fişini çekmesini bile
bir yere kadar hoş karşılamışımdır,
ancak
aynı şeyi kendi kardeşine de uygladığını gördüğümde
bunu hiç kabullenmek istememiştim!
Büyük canavar, en tehlikeli canavar da olsa dünya üzerindeki
kendi mağarasında, kendisi ile aynı etin kanını içen başka bir canavarın
ipini çekmesi,
onun içinde artık hiçbir ailevi duygunun bile kalmadığını anlatır.

İşte burada Don Carlione
gerçekten de duygularını öldürmüş,
kendi soyununun bile kanına ekmek doğrayabilen,
acımasız bir varlığa dönüştüğünü göstermiştir.

(Mart 2007)