Dön bana yine razıyım herşeye!

İnanmam!
Gözlerin eskisi gibi bakmıyor bana.
Sonu gelmeyen ağlayışların tutsaklığında gözlerim.
Son bir matem doğacak artık.
Gönül ayrılığa rehin,
Yalnızlığın esiri.
Bilemem!
Duygaların ne denli içten oduğunu,
Yalnızlığın esaretini bilemezdim ki,
Senin kalbinin ne kadar kör ve acımasız,
Benim duygularımla zıtlaştığını.
Bilemedim işte hayatın sahte gösterişlerini
Buralarda sevdalar kahpe;
Eski günleri ne kadar çok özlüyorum birr bir bilsenn!
Ama boş sonu yine sen olduktan sonra…
Yaşamanın bile anlamı yok biliyor musun?
Şimdi şu yıldızların ardında arıyorum seni,
Ay ışığının derinliklerinde …
Taa… uzaklarda.
Ama nafile dönmeyeceksinki.
Ahh kahpe sevgili
Herşeye rağmen seni çok seviyorum
Ezgilerdeki nağmeler gibi…