Dön Bana Ömrüm … Şiiri - Nurcan Bingöl

Duy sesimi ölüm sancılarında yürek
Gece yarıları ismini sayıklayarak hıçkırıklarla uyanır oldum
Ter içinde kalarak sıçrıyorum uykulardan
Yastığımı göz yaşlarımla ıslatıyorum yokluğunda
Senli anılara sarılıp sabaha kadar seni öpüp kokluyorum umarsızca
Seni benden çalan geceye lanetler yağdırarak
Hesaplaşıyorum kendimle
En büyük cezayı ben veriyorum yüreğime
Her an seni düşünerek yüreğimi kanatıyorum
Beni sensizliğe mahkum ettiğinden beri yaşamıyorum
Meğer ne çok sevmişim seni
Senli olan günlerin değerini bilememişim
Affedemiyorum kendimi
Utancımdan, pişmanlığımdan duvarları yumrukluyorum
Her gün ölümün soğuk nefesi ensemde, nefes bile alamıyorum
Sen aklıma düştüğün her an kahroluyorum acımdan
Sussaydı dilim diyorum kırmasaydım seni gitmeseydin benden
Gittin karardı dünyam, halimi görsen acırsın
Sebebim oldun
Şimdi sensizliğimde cehennemi dünyada çekiyorum
Yanıyorum için için sönmüyor aşk ateşim her an acılarla körüklüyorum
Göz yaşlarım kuruyacak biliyorum kan damlasa da gözlerimden Unutamayacağım seni
Affet diye yalvarsam yine beni gönlüne alıp sarıp sarmalar mısın?
Yoksa beni sensizliğin zifiri karanlığında dertlerimle baş başa bırakıp
Ölüme mi terk edeceksin?
Sensizlik ölüm
Alın yazım dön bana ömrüm.
Ben sana doymadım
Doyamadım sevmelere kıyamadım
Yüreğimden kıskandım, tek düşüncem geleceğim sendin
Bugünüm, yarınım tüm hayallerimi senin üzerine kurmuşken
Ben şimdi neyleyim
Candan ötesin bilmelisin,ömrümden ömür iste senin için yıllarımı harcarım
Yeminim var senin olacağım, gözlerine aşkımı anlatacağım
İstersen sonra vur öldür.
Sensiz bırakma beni sevgilim dayanamıyorum…