Dön Bana Şiiri - Yunus Özkan

Bana umut verir mi alıp götürdüğün kalbin?
Duyar mı eskisi gibi içimdeki çocuk seni?
Yankılanır mı aşkın yüreğimin duvarlarında
Hiç ummadığı anda bırakıp gidiverdin...

İlklerimizdi seninle yaşadıklarımız.
Sahip olduğun yüreğimi nasıl bıraktın
Adını andığımda bir başka sen olur,
İçimi titreten sesinde ben pus olurdum.

Duygularım çıkmaz sokakların duvarlarını aşındırır.
Bana dönsen de de eskisi gibi olur mu zalim.
Gözlerinde kaybolsam unutur muyum,
Geride kalır mı yaşattığın zifiri geceler.

Soğuk, yağmurlu, puslu ela gözlerim artık.
Seni ısıtamaz ıslanırsın, ki ben sana kıyamam.
Yolunu kaybetsen de bir gün çıkıp gelsen
Bulutların arasından güneş doğar gibi,
Yüzüme bir gülücük yerleşir mi ki?

Martı seslerinde denize karşı uzaklara dalıp
Bir sigara içimlik kalır mıydın benimle?
İnce belli bardakta bir çay içer miydik seninle?
Birde güzel bir anı paylaşabilir miydik yeniden?

Ama sen gelmeden kokunu gönder bana
İçime çekeyim anılarda kalan gecelerimizi
Gülü kıskandıran tenine sinen beni
Yok sayamazsın sen zalim...

Kim tamir eder viran ettiğin beni?
Küllerimden bir aşkı kim ister?
Yada ona baktığımda seni gördüğümü kabullenir mi?
Bencilce, bana yaptığını o hak etmez değil mi?

Ne yaşatmış olsan da, ölmemi bekleme,
Acımı gömer yüreğime sularım göz yaşlarımla...
Seven yürek affeder, kıyamam ki ben sana...
Sadece dön, dön bana...