Dön bakalım dünya Şiiri - Dağlar Özügüç

İnsan Huzur vermeli
Gökyüzü kadar açık ve mavi
Gözeden içilen su kadar berrak
Göklerdeki özgür kuş gibi coşkulu
Yaşarken şeffaf ve temiz olmalı
Yüreklerde de mavi bayrak
Yanaşmalı aşk gemisi limana
Yelkenler her zaman hayal dolmalı
Bir umut ışığıdır yüreğinde şevkat olana
Sevda ağacından dökülen son yaprak

Ne kadar planlanırsa planlansın
Sevenleri kader karşılaştırır
Sağlam değilse eğer karekterleri
O zaman kavuşmaları izne tabi
Aslında sevda güçlü bir kavramdır
Gönülleri sevdikçe yakınlaştırır
Yanlış tavırlar birleşenleri
Belki sonsuza kadar uzaklaştırır
Hazin hikayede bir de ayrılık varsa
İlahi plan herşeye karşın çalışır

Kalbinin gittiği yere gitmelisin
Ya git yada sonsuza kadar unut
Eğer gidemiyorsan çaresizsin
Ruhun artık beden için gereksiz
Gitme vakti olduğunu anlamalısın
Bu senin için cihanda son umut
Gün gelecek bir gün bu yollardan
Herkes gibi sende geçeceksin
İlişkilerine emek vermelisin
Yoksa bir gün bir zamanda
Hakettiğin yerde bırakılırsan
Yarı yolda bıraktılar diyemezsin

Dön bakalım sende dön dünya
Ne senin ne de başkalarının
Dönmesi artık umrumda
Artık karşıma ne gelirse gelsin
Bu yaşadıklarım tam bir kara sevda
Kader artık bırak yakamı
Sonuçları göğüsleyecek
Dağ gibi bir adam var karşında
Yanarım aşkına sonuna kadar
Bırak bari külümü savurma

Ben tahakküm kabul etmem
Sonuna kadar mücadele ederim
Ben hiç bir zaman itaat etmem
Haksızlığa isyan ederim
Düşmanımı düşman bilirim
Dostlarımı hep yüceltirim
Bu yürekle eninde sonunda
Yalnız kalacağımı tahmin ederim
Şu döneklerin dünyasında
Bende sonunda kaybederim
Sonuçta fazla değişen bir şey olmaz
Zaten kederimden derbederim