Dön Baba Şiiri - Tibet Solak

dön baba dönelim dön baba
çok kimliksiz hissediyorum sabahları kendimi
homojen gelgitler süslerken beynimi kahvaltı öncesi
erken kaldırıyorsun diye değil yanlıs anlama
sonra durup durup 'ne bu uyku oğlum' deme
annemin bilmem neresine dönüş mevsimindeyim
iç gıdıklayıcı bir veledin çığırması saklı tohumda
neyi unuttum ben bugun çocukluğumu mu
sadeliğini mi kan bağının, yoksa;
yoksa yalın bir duygu silsilesi miydi
günaydının bahsi dahi olmaz bu saatten sonra
evveli yoksa zaten durmazsın anlama işlemlerinde
bilirsin gerçi zor uğraştır işletme
işeme basittir,döşeme zevklidir,öğüt baba mesleği
bilseydim bir daha vitaminin olamayacağımı
ya da krizine girmeyeceğini filtreli sigaranın
sakinleşeceğini bilseydim iftara yakın son raddelerde
çoktan dönme dolap timsaliydim baba
iki kere de sünnet olurdum sen kızma diye
saklardım da her akşam eve dönüşte
yanından ayırmadığın tekstil numunelerini
kimbilir sendeki o kumaş kokusu aciz bir kefene aitmiş
sen yürümesen de ben ense traşını görürdüm
uzamışsa alırdım hem de aklarını tek tek..
adam gibi adamdan önce
adamdın sen baba..
iki ekmek bir gazete tadında şimdi bakkalımız
sepet de boş kalmış yatak da
annem üşüyor bilesin
baba ol, dön uzatma..! !