Dön artık anne! Şiiri - Sema Görür

Anne, ben sana bu dünyada doyamadım,
Belki öteki dünyada…
Hasretinle büyüdüm, yürüdüm, konuştum,
Benim için daima bir serap oldun,
Ara sıra gelen bir hayal,
Bir vardın, bir yoktun.
Uykuya hiç doymazmışım,
Babamın şikâyeti bu.
Ama ben…
Ama bilmezki, uyanmamktan korkuyorum
Belki birdaha rüyama gelmezsin diye.
Anne, ben sana bu dünyada doyamadım,
Belki öteki dünyada…
Seni çok özlüyorum, hep hayalinle yaşıyorum
Bazen günlerce rüyalarıma gelmiyorsun,
Uyanınca ağlıyorum,
Sonra kulağım çınlıyor,
Senin ismini söylenyince geçiyor.
Bana hep, beni kendinden çok sevdigini söylüyorsun,
Ben seni, aldığım nefesten çok seviyorum.
Seni aramıyorsam,
Sesini duyunca, bir bulut gibi erimekten korktuğumdan.
Senden sevgi dilenir gibi « gel » demekten yoruldum artık.
Ben « gel » dedikçe, çocuk gibi azarlanmak zoruma gidiyor.
Anne, ben sana bu dünyada doyamadım,
Belki öteki dünyada…
Dün bir konsere gittim,
Sanatçı « annem » diye bir şiir okudu,
Ben ağladim
Sonra etrafima baktım
Herkesin gözleri dolmuş!
« Annem, kıymetini bilemedim » diyenler vardi,
« Annem, senin kiymetini bilmiyorum » deyip
Analarinin sicak kucağina sarılanlar vardı,
Birde ben vardım, annemin kıymetini herkesten iyi, herşeyden çok bilen
Ama sen yoktun annem, sen yoktun!
Herkes bana bakıp, ne kadar şanşlı olduğumu düşünüyor,
Mal, mülk yüreğimi doyurmuyor annem.
Binde bir, babam ağladığımı görüyor,
« Eşşek kadar kız oldun, hâla annemi isterim diye ağlamaktan utanmiyormusun?
Hayat bu işte, hayallerin gibi pembe değil » diyor.
Ben bilmezmiyim hayatın pembe olmadığını!
Ben, yeni yeni yürürken, hayatın gerçekte ne olduğunu anladım,
Hayatın kan kırmızı olduğunu dört yaşımda öğrendim.
Annesini özlemenin yaşımı olurmuş anne? !
Ben büyüdüm, okuyup adam oldum anne,
Ama hâla sana doyamadım,
Hâla sana olan hasretimden ağlıyorum anne, ayıpmı?
Sana sitem değil bu gözyaşlarım,
Sana kızmıyorum,
Ben hiç sana kızabilirmiyim? !
Ben hiç senin üzülüp ağlamana dayanabilirmiyim anne?
Anne, seni çok özledim.
Gözden uzak olan gönüldende uzak olurmuş,
Öyleyse, neden sen daima gönlümün içinde oldun?
Anne, ben sana bu dünyada doyamadım,
Belki öteki dünyada…
Babam bana sabretmeyi ögretti
Ama sabır bir noktadan sonra yetmiyor hasreti susturmaya anne!
Bana mesaj yollamışsın, « sabret kızım, bu günlerde geçer » diyorsun,
İyide, güzel anam,
Sen bana bunları yirmi yıl öncede demiştin
Demiştinde, hâla hiçbirşey değişmedi,
Hâla hasret var aramızda,
Hâla sana doyamadım,
Hâla ağlıyorum …
Anne, ben sana bu dünyada doyamadım,
Belki öteki dünyada…