Dön Şiiri - Abdulhalim Çiçek

Zaten Tanrı yalnız kal
Yalnız ol; yalnız öl derken
Hesaplıyordu elbet
Köpekler misali pişman
Alabildiğine aciz ve
Yılmış olacaksın
Hani benliğin sönüp
Son çare, tıpış tıpış
İlle ona döneceksin ya
İşte bütün bunlar:
Yalnızlığın
Anlaşılamamış olman
Reddedilmen
Kırılman, incinmen
Bütün bu olanlar
Tanrının emriyle işliyordu elbet
Başka kapılar çaldığın her ana bedel
Ellerine birer çizgi kondurdu
Yüzüne yılgın bir manzara
Beynine yarım kalan lezzetler…
Şimdi bedenin ruhuna gurbet
Ve sen mutluluğa hasret
Kaderin sanki
Tanrının intikamından ibaret
Oysa diyecekti ki sana
Ben zaten kucağında aşk ile seni
Ruhumdan üfledim de
Topraktan diriltmedim mi
Nasıl oldu da alnın
Toprağa değmez oldu
Ne oldu da bedenin
Membaına baş eğmez oldu
Şimdi dön ve arın
Dön
Dön
Dön