- Dön -
Sen hiç sensiz olmadın ki!
Ya ben?
Sensizliğin baş müdavimi....
Belki inanmadın kalbime, belki de inanmak istemedin kendi kalbine.
Neden sebep yok!
Sevmesem;
dokunmadan dalgalı saçlarına,
Başını yaslayıpta göğüsüme, bakmadan gözlerinin ta içine özlemezdim ki,
kokunu bile duymadığım halde!
Resimlerine bakerken hıçkırıklar içinde ağlar mıydım gecelerce, 'Gitme dur' diye?
Ama belli ederek ama içimi kemirerek,
Kıskanmadım kimseyi seni kıskandığım gibi!
Sevmesem belkide sahiplenmezdim delice hasretini, bana doğuştan verilmiş bir görevcesine.
Şimdi sana yeniden atılmış bir adım rahatlığıyla, tekrar söylüyorum,
Dön beni biraz sevdiysen....
T.K. 02.01.2008
Tolga KezliKayıt Tarihi : 27.1.2008 12:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!