Dön! Şiiri - Lokman Demir

Bütün şarkılar, türküler seni çağırıyor;
Dön!
Sazın telinde bir başka hüzün çöküyor gecelerime,
Şiirler seni besteliyor, gözlerden akan her yaşta...
Gel...
Kaybettim belleğimde senli ne kadar söz varsa,
Dağarcığımda kalmadı beni avutacak bir kelime,
Konuşmayı unuttum, dinlemeyi bilmiyorum artık,
Gidişinin kördüğüm akşamlarından sabaha ulaşamıyorum...
Dön!
Bir nefes bir soluk ol yalnızlığıma,
Ay gibi düş yine kabuslarıma
Korkuyorum artık!
Bu kentin tenhalığından,
Acınası zamanların uçurumlarından.
Aklımla kalbim arası bir yerlerde tutunuyorum,
Tut beni!
Köşe bucak kaçmasın gölgen yüzümün gün yanığı tarafından,
Dön...
Bu ayrılık çok uzun geldi,
Bir başka ömür daha yok kaderimde...