Dokunmayın bana, içim sızlıyor.
Damla ile taşacağım, doluyum.
Levh i kalem, olanları yazıyor.
Sinirlenip coşacağım, doluyum.
Nasıl sarılır ki, görünmez yara?
Mevla’dan dileğim, düşürme dara.
Haydi fayda versin, servetle para.
Bir kibritte yakacağım, doluyum.
Hayra yordum bende, gördüğüm düşü.
Kafesten uçarsa, bulaman kuşu.
Saklarım göstermem, gözdeki yaşı.
Çağlayıp da akacağım, doluyum.
Şahdari ne gerek, bu kadar söze.
Bıçak dayandı ki, kemiğe, öze.
Dünya hali, imtihandır bu bize.
Sabır ile aşacağım, doluyum.
Kayıt Tarihi : 21.10.2008 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hani Nasrettin hocanın helva hikayesi varya, işte öyle. Su var şeker var un var amaaaa Helva yapan yok. Kendine lazım olsa herkes yapıp yiyecekya , kendine, yani nefsine lazım değil. Onun için bunca rezalete göz yumuş.
Dükkancının açlıktan öleceği zaman hanımına , şu malzemeden helva yap da yiyelim demesi gibi.
Hanım helvayı yapıyor ama dükkan sahibi ölüyor.
Be mubarek, bu imkanın varıdı da niye Helvayı önce yemedin??????????????
Tam puan ve sevgilerimle.
Şahali
Mükemmel severek ve beğenerek okudum dolu dolu saygılarımla tam puan
TÜM YORUMLAR (4)