Çeşme'de Dolunay Şiiri - Dinmez Er

Çeşme'de uyku tutmadığı gecede
Dolunay gelir pencereme
Goncalar gece açar
Gece çalar aşk kapıyı
Gecenin kanatları sarar acıları

Nice acılardı teselliden uzaktılar
Tutsaktılar çaresizliğin bulanık sularında
Duvarlar, duvarlar ah o duvarlar
Dağlar gibi yüksek, yüksek
Uzun, sağır kalın duvarlar
Hayatıma zincir halkaları gibi eklenmiş vedalar

İndirsem gönül salımı yelken bassam denizlere
Sürüklensem dalgalarla düşlerin gizemli kıyılarına
Sabahın seher vaktinde Çeşme
Dalyan’da sevgilisi denizkızını seyre dalmış
Gümüş, gümüş parlıyor erken uyanmış balıklar
İyot kokan ıssız sahillerde kum zambakları açmış
Ayaklarıma dolanıyor altın tozu kumsallar
Benimki sen kokulu bir yalnızlıktır

Çırılçıplak mavi aydınlığında Çeşme’nin
Menevişli sularda yüzünü arıyor gözlerim
Gelir geçer değil gözü kara bir tutku bu
Sevmek sevilmek nasıl yakışır insana şiire sor

Dinmez ER / Şiirleri /Çeşme / 2013. 01. 22 /