Dolunayın Eli Kulağında

Dolunayın eli kulağında çıkagelir şimdi
Sen görünmüyorsun, nerdesin?
Avare gönlümü taktım Anka kuşunun peşine
Yol, iz bulup sana gelsin diye.

İçimde umut kınasıyla boyanmış tuhaf bir his var
Teker teker hangi yıldıza baksam sen görüneceksin.
Sabah yıldızının yapayalnız kaldığı her seherde;
Nerde kaldın Şehzade’m diyeceksin.

İnci mercan gökkuşağı şiirleri yazmaktan usandım,
Haddime miydi benim yıldızları yakalamak?
Bilmem ki, ne yaptım, ne işledim, neye aldandım?
Kaderim olup çıktı sensizliğime ağlamak...

Yalnız, senli umutlarımı suya sele vermedim daha
Mor dağları, okyanusları, hele o ağacın altını unutamadım.
Nedense dolunayda da gülümsemiyorsun şimdi,
Kim bilir kaç yıl oldu ellerini tutamadım.

Dolunayın eli kulağında çıkagelir şimdi
Gözlerine vurgun olduğum...
Senede bir günlerde bile görünmedin,
Öldün mü, kaldın mı? Söyle bana nerdesin?

İçimdeki umut pınarlarının tükeneceği yok
Mavi gökyüzünde, yağmur yüklü bulutlarda sen varsın.
Dolunayın eli kulağında çıkagelir şimdi;
Biliyorum ne zaman başım dara düşse duyarsın...

Dur hele, dur hele bir tanem, gözleri yolda olanım,
Dolunayın eli kulağında çıkagelir şimdi...
Kalbimi ayrılık ateşleriyle yakan yâr,
Penceremde bir kuş var: Geldin mi?

(8 Mart 2014)