Dolunayda Saklı Karanlık Şiiri - Aysel Ç ...

Dolunaylı bir gecede fark ettim olanları,
Yıldızlar bir o kadar yakın
Bir o kadar uzaktı korkularıma.
Fırtına öncesi sessizliğin içinde;
Geceyi delip geçen uçak sesiyle çarpışıyordu duygularım.
Sanki içinde beni de götürüyordu meçhule
Uzaklarda yüzlerce insanın kaldığı evlerde,
Hangi yaşamlar sürüyordu bu keşmekeşte.
Yanan her ışık onların gözlerinde saklıydı sanki...
Karanlık yüzüyle her şeyi karartan gece,
Nelere gebeydi.
Başkaldıran sadece havlayan köpeklerdi.
Ne cesurdular.
Belki bilerek belki bilmeyerek.
Sokaklarda bir çıtırdı sesi, yüreğin çarpar
Elinde şarabı, saç sakal dağınık avarede.
Az ötede iki sevgili sokak lambası altında
Gece yarısı, yalnızlığın keyfini sürer cilveyle.
Birkaç sokak arkada, kalleşce sırtından vurulan adam
Eli kanlı kaçan gölge, hangi hücrede tünersin?
Uyku bastıran gözlerde,
Müşteri götüren taksicide, sarhoş kalenderin nara sesi içinde
Bir yol ki hiç bitmeyecek, çıkmaz sokak gidimin de
Ölüm denen o çizgide gelip giden yaralı
Bir acil servis önünde beklemede, uzayan her saniyede
Bir düğün sonrası eve dönen aile babası
Lastiği patlayan otobüste kızgın bir halde.
Çapkın delikanlı, sarışın güzelle sarmaş dolaş barda
Bir eli kızın vücudunda, ilk kez hissediyormuş gibi
Anadolu dilberi genç kız,
Kaçıp geldiği yabancı şehirde
Ürkek bakışlarında,
Korku sarmış yüreğinde, gizli pişmanlığı
Hangi kurdun kapanında olacak, günleri sayılı
Ve ben;
Gece konan evimdeyim.
Yarı aç, yarı tok.
Biraz isyankar, ama umut dolu kalbimde,
Sevgi olgusunu göremiyorum hayatta.
Öyle soğuk ki insanlar,
Üşümek bile anlamsız.
Dolunaylı bir gecede fark ettim olanları
İnsanlar birbirlerine bir o kadar yakın,
Bir o kadar uzaktılar.
Ve bu hep oluyordu gecelerde,
Sessiz çığlıklarımda
Sadece dolunay olduğunda,
Gecem aydınlanıyordu korkularıma