.Dolunayda... Şiiri - Gönül Ersin

dağılmış saçları yıldızların omuzlarına
ışığı yansıtıyor geceye parlaklığında
taş kum yosun ne varsa ortada
deniz geçmiş kendinden efkârında
müzik geliyor geçen gemilerden fısıltı gibi
kim açmaz gönlünü bu sefada dolunaya

sahilde oturmuşum gönlümle bir başıma
yağ satarım bal satarımı oynuyorum
bırakıp mendilimi kumsala
koşuyorum yakamozlara
kırılgan ışıklar peşimde
yansı onu takipte
atıp bedenimi suların sakinliğine
durulup dinginliğimi çağırıyorum ıslık dilimde

gelen gelmiş ardımdan gelmeyen yansın derdine
yelkovan olmuşum akrebin çevresinde
pervanesiyim ay ışığının
kıskanmıyor yıldızlar bozamadım keyiflerini
tutmadı bu kıskançlığım
yıldızların tutulmadığını hatırladım
kayarlar çünkü onlar ben dünya olmalıyım

üç çeyreğindeyken saatleri beklemeliyim
görünsün diye venüsüm
bir o anlar beni yıldız dünyasında
ben onun kızıyım
zaman aralıklarına güzel sızarım
kalmaz o vakit ne derdim ne sızım
bir içimlik su olurum dolunayda
aşar duygu lezzetlerim
doğduğum güne olur tüm minnetlerim

ver sırtını süt liman denize Gönül
dönsün yüzün aya ve yıldızlar gezegenine
saman yolundan yürü güven gözlerine
menekşelendirdiğin sular seni salladıkça kucağında
uçup gideceksin bindiğin düş salıncağında
geç kendinden geç yakışır sana
bu pırıltılar içindeki muazzam gökyüzü altında

bıraktığın boş mendil dönecek sana az sonra
takibindeki yıldızın bakışına değecek temasıyla
dokunacak tenine vuslatın ürpertisi
olağan çıplaklığında yanacaksın ama ıslaksın
denizdesin ve ağlayamayacaksın
ruh teslim beden teslim yaz suya hikayeni
her dolunayda okusun aşıklar melodisiyle
gün gelecek okyanuslar yetmeyecek
bu dizeleri şiir şiir okumaya dinlemeye
söyle şarkını şimdi çıktığınca sesinle...

*kiraz çiçeği*
Gönül Ersin
17.07.2008 Akçay