Dolunay Ve Yakamoz Şiiri - Gürkan Gürel

Bu sensiz 34. dolunay,
Hasretinle yine mahkumum sana,
Bende Bir umut bekliyorum yine,
Sahilde oturduğumuz o bankta.

Sen gittin millet aşkımı sınadı,
Kimi seni, kimi beni kınadı.
Allah aşkına bırak şu inadı,
Hasret cana yetti geri dön artık.

Hasret mi vuslat mı diyorlar bana,
Susmakta içim ama kana kana,
Sitemkar sözler ediyorum sana,
Ah bir gelsen anlatalım onlara.

Bu saatte sen çağrılarım bitti,
Artık herşey paşa gönlüne kaldı.
Biliyorum şiir hoşuna gitti,
Belki azda olsa gönlünü aldı.

Olur ya çıkar gelirsen bir anda,
Bekliyorum sahildeki o bankta
Merak etme ben hep seni beklerim,
Dolunay ve yakamoz ışığında.