Dolunay Şafağında Şiiri - Hıdır Yallı

DOLUNAY ŞAFAĞINDA

Bu sabah yine sensizdim,
Yolculuğumu hiç anlayamadım,
Bir dolunay şafağıydı,
İndim körfez sahiline bir başıma,
Sensiz yürüdüm ayın şafağında,
Ayaklarım sürüklüyordu beni peşi sıra,
Yüreğim hüzün sarmaşığına dolanmış,
Gözlerim yine hep seni arayışlarda...
Savrulmuştum sanki kimsesizler diyarına,
Sarmaşıklar zinzirine prangalanmıştım,
Bir haftalığına da olsa yoktun,
Belki de daha uzunca bir zaman...
Sarhoşlar sahilindeydim bir başıma,
Yürüyordum sensiz dolunay şafağında.
Kimbilir nerelerdeydin?
Söğüdün dalında bir tomurcuk,
Vadilerde süzülen bir ceylandın.
Ben serin şafaklarda bir yolcu,
Derin ormanların gölgesinde,
Tenin dokusunu işleyen dokuyucu.
Nerdesin ey rüzgarın gücü,
Donuk yüzlerin gülücük iksiri,
Nerdesin baharın solmayan gülyüzü,
Yalnızlığın, mutsuzluğun panzehiri.
Bir ses ver söyle nerdesin! ...

Hıdır Yallı