Dolunay Korkusu Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

ayışığı fena yapar beni. gül tozu mu bu
havayı tütsüleyen? ellerimi bul getir.
yaşını göstermiyor saçının dalgınlığı.
benim sevda saatlerim hep sarhoş gelir.
yüzünü çekip çaldığın fotoğraf dijitalse
gözlerinin rengine inanmam zorunlu mu?
intihar etmiş x, ‘u’ dönüşü yaparken
kızkardeşi okumuş ona son mektubumu.
dolunayda doğar hep en yalancı yıldızlar
ve düşerler teker teker bir kemanın teline.
benim sana haykıracak onca şeyim var,
hep birlikte çıldırsak da bundan kime ne.
gülüşünün balkonuna çıksaydım keşke
sabırlı bir merdivene dönüştürüp acımı.
sen gül bana, vur bana, hakaret et, süründür…
sor nerede yitirdim olamayan inancımı.
ayışığı yılan gibi kanıma sokulmakta.
dolunayda korkarım. çek git, bakamam aya.
o kadar çok kanlı kirli ağlamışım ki ben,
hiç günahsız bir su gerek sesimi yıkamaya.