Dolunay'ım Şiiri - Şair Cmerve

(bedir 'e)
Dolunayla başlamıştı ömrüm
İlk nefesimi almıştım onla
Son nefesin yine onunla
Yaşamak neydi,aşk nasıl yaşanırdı
Dolunay ve dolunaylı günler öğretmişti bana
Dolunayım yaşarken bazen sıkılır
Kenarını köşesini kapatır,gizlenirdi ama
Ben her seferinde hızlı hızlı kopartıp takvim yapraklarını
Günü yine 15'ine getirirdim.
Yine izlerdim ay'ımı
Her 15'inde en baştan aşık olurdum ona
Nasıl bırakırdım onu onunla başlamamış mıydı yaşamak?
Ölmek demekti bırakmak.
Çok değil kısa süre önce,
Ben gözlerimi kapatmış ellerimle aniden açıp,
Aynı anda görmek üzereyken dolunayı
Göremedim! ! !
Güneş öyle vurmuşki dolunayıma kaybetmiş onu
İşte o günden sonra bir daha görmedim dolunayımı
Taaki yine dolunaylı bir güne kadar
Dolunayın ne zaman hayat bulduğunu bilirdim ama
Göremezdim bir türlü
En son 28'inde gördüm
Bu görüş yıllar sonra ilk defa temas etmekti dolunayımla
Dolunayım dönmesine iki gün kala
Bir Haziran akşamı yeniden görünmeye,
Görünüp kaybolmaya karar vermiş meğer.
Gördüm,gördüm ama çok geçti bizim için
Güneşe ait bir aya bakılmazdı artık
15'inde doğmuştu dolunayım
Bende dolunaylı bir günde
15'inde onunla yeniden doğmuştum
Dolunayla başlamıştı ömrüm
İlk nefesimi almıştım onla
Son nefesin yine onunla
Bu son nefesden sonra
Yanıbaşımda dolunayla beraber
Dolunaysız günler bekledi beni
15 yaşındaydım,15'inde doğmuştu dolunayım,
Her 15 'inde dolunay görünürdü gökyüzünde

Küçükken dolunayı gözlerimizle tutar
Evimize getirirdik ya
Şimdi dolunay gelmiş gözlerimizin önüne,
Evimizin yanına...

Dolunay'ım,koyun vezninde 14 'ü ayımın
Sancısı içimin,yaşı gözümün ve titreyişlerim
HOŞGELDİN...