&&& Dolunay Hayali &&& Şiiri - Nuran Kara

Dolunayın gölgesi, birden huzurla doldu
Gökyüzü ve yıldızlar bu aşka şahit oldu
Gece güneş çıkınca, hayret içinde kaldık
El ele tutuşarak hayal dünyaya daldık

Bir evimiz olmuştu, kırmızıydı çatısı
Pırıl pırıl bir nehir, ormandı hep batısı
Kuşlar ötüşüyordu, evin penceresinde
Mutluluk kaynıyordu, yemek tenceresinde

Çocuklar yanındaydı, biraz kilo almıştın
Elinde bir gazete haberlere dalmıştın
Kendine geldiğinde hazırlanmıştı masa
Oturduk hep birlikte ne gam vardı ne tasa

Çağla ile Şeydanur, Çağatay’da burada
Mutluluk tablosuna ne kaldı ki şurada
Bu hayal dünyasında birlikteyiz can özüm
Geleceğimiz güzel budur benim tek sözüm

Çocuklara bahçede bir salıncak kurmuştuk
Bizde onlara bakıp seyre dalmış durmuştuk
Oturmuştuk seninle yudumluyorduk kahve
Ömür boyu bekledik gerçek oldu bu sahne

Bir kızımız büyüdü, diğeri küçük hâlâ
Dolanıyor duruyor, nerede Gülcan hala
Adile aneminde gülüyor hep gözleri
Mutlulukla doldu bak konuştuğu sözleri

Halim babam kahveden konuşuyor gelince
Sanki güneş doğuyor o birazcık gülünce
Kocaman bir aile olmuşuz özlemişim
Ömrümce ben herkese imrenmiş gözlemişim

Gözlerinde bir tanem hala büyük sevgi var
Evimiz gayet geniş bize hiç gelmiyor dar
Çocuklar bir arada inan ki çokta mutlu
Yarınlarımız güzel hayatımız umutlu