Dolunay Gibi Şiiri - Ahmet Ağır

Asıl kötü olan insanlar içinde,
Kalabaklıklar ortasında yalnız olmak.
Aydınlıklar içinde de olsan,
Karanlıklar içinde olmak gibi.

Güneş alnımın tam ortasına vursada,
Gecenin bağrında dolaşmak gibi bu.
Sıcaktan yansanda buram buram,
Sert soğuklarda üşümek gibi.

Benim yalnızlığım büyük yalnızlık,
Ne yapsamda yalnızım işte.
Küskünüm bende güne, güneşe,
Gökyüzündeki yalnız dolunay gibi.