Dolunay gecesi Şiiri - Yusuf Koç

O gece bir başkaydı,
bir başkaydı dalgalar.. kumlar..
ve dolunay..
şiirler, şarkılar, duygular,
azat olmuşlardı..koşuyordular..

sen yoktun..!

Oysa söz vermiştin,
mutlaka geleceğim demiştin..!
gözüm kapıdaydı sözüm dostlarda,
bilmiyorlardı..ne oluyor diyorlardı sana..

sen yoktun..!

Hangi uğursuz söyleme takılmıştın,
hangi gözle..nasıl bakılmıştın,
hangi adaletsiz yargıç yargılamıştı seni..
hangi mübaşir seslenmişti ismini..
tüm şahitler oadaydı..

sen yoktun..!

Sonra..! sonra dolunay göründü..
ay değil bana sanki ölümdü,
sazlar çalındı, şarkılar okundu,
o gecenin tek yalnızı bendim..en çok o dokundu..

sen yoktun..!

Gün ışığı çarparken kumların telaşına,
uykular egemendi..susmuştu dalgalar..
gördüm ki bir ben vardım..bir başına,
dönüyordu suda sonu gelmez halkalar..

sen yoktun..!

Böyle geçti o dolunay gecesi,
ay vardı yukarıda.. tam da yalnız değildim,
hiç konuşmadım onunla..!
ama konuşabilseydim..
derdi ki:
o çağırsaydı beni bir yere,
iki elim kanda olsa gelirdim...

sen yoktun.! !