Dolunay Bakışlı Şiiri - Turgay Kadiroğlu

I.

şehrimde kor tutan aydın bir gece,
hüznü korkutan tılsımlı bir melek
gökten erişti
dolunay yandığında ellerime...
serçeler çarpar içime,
uyku uğramaz sokağıma
ben kurarım en güzel düşleri,
gamze olur konarım
bir martının yanağına...

bir ışıltındı
en zifiri kuytuda,
yetti de arttı
küçücük odamda kaybolmaya,
bir çift sözündü
eritti karanlığı
yetti de arttı
baktığım her yerde
gözlerince ay bulmaya...

nur sen,
gökten yağan kıvılcım sen,
gözlerime değen damla sen
sesimi titreten sen,
ellerimi terleten
aklımın terkine sebep sen...
yürek mahzenimde
tek kişilik hücrelerce
aşkı sayıklayan ben...

II.

senli sözler ezberledim,
endişe ateşi yaktı cesareti
her birini zihnimde yitirdim...
ve yeniden biriktirdim
gümüş gemilere mektuplar iliştirdim,
rıhtımlar boyu bekleyen
dalgaları kızıla boyayan bendim...

dolunay bakışlı!
seni ben bir gece vakti işittim
dolunay bakışlı!
ben senin
istanbulun olmaya niyetlendim...

2/9...