Dolunay'a Şiiri - Ozge Unal

Aylar boyu ağıtlarımı bir tek sen dinledin ey sessiz Dolunay! ...
Şiirlerim o yüzden hep sanadır..
Şimdi içinden bir dilek tut çoban yıldızı..ki çobanlığın yalandır
ve beni an an ki, sevdaların avuçtan kaydığı andır..

..........
Gecelere esir günleri anlamalıydık baştan,
Yorulduk yalanlarımız soyunurken ve geç kaldık sabahlara
Çoktan gitti yırtık sevdalara cansız yamalar satan dilenci
Heyy gidi dediğimiz baharlar! ! bala yapışmış arının naralarıymış duyulan
Fırtına vakti doğmuş çocuklarız ya zamansız; yarımız toz, yarımız duman...

Rapunzelin saçlarını kesmek gelirdi ya hep içimden.. Aniden!
Yaşlı cadının elma’sını çalmak ve kaçıp unutmak bu yerleri
işte şimdi külkedisi üfleyip küllerini silkiyor ellerini,

bütün makamsız bestelenmiş akortsuz düşlerim senin olsun
ve gelincik tarlalarım ve eteğimdeki yayla başımdaki dağ
al hepsini ki anla,kırmızıya sallanan bu el veda değil elveda

“ Göçebe şairlerin geçtiği yere bırak buz sarmış göçmen yüreğimi...”
.......
....
..
Zaman; dul satırların arasında gölgesi çıplak kalmış bir bakire
“mevsimlerden bir mevsim seç “ diye sesleniyor..özgür olsun! ! ...
Dilimde ki acımsı tat, kulaklarıma gömülü dil yaraları ve son hamle!
tutsak ta anıları kendimize tutsak değiliz çekirge

(Haberin olsun...)