Dolunay Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Ay öyle doldu ki
Dolunay dendi

Kıymeti kalmadı itibarın

Ve bütün zamanların üstüne fırladı kahpelik

Aldatmaca milleti
Aldatmaca
Daha doğmamış bir cenini

Medeniyetin tarifi
Paraya bürünmüş
Kefen değil de, ne idi?

Üstümüzden geçen paletlerin rengi
Paslanmaz çelik değildi.

Tetanos iğnesi olmadığımızdan dolayı mıydı
Kudurmuşluğumuz

Yokluğun
İğreti

Her şeyi

Ve
Kabullenmek zorunda
Kaldı duygularım sensizliği
Dağı sindirdi
Derelere
Ovalar
Her bir ot tanesine

Mecnun olup Leyla’yı aramak ne ise
Bu cennet denilen memlekette
Nasıl oldu da
Oldu
Yaşamı haram ettiler bütün millete

Küskünlüğümü anlatabilsem
Kara taş üstünde biten dikene

Ve bu sevgisizliği
Ve bu bilgisizliği
Kabullenmek mümkün değildi.

Ne söylenebilir?
Tarlasında
Tarlasına yabancılaşan Ahmet’e?

Satılık bedenlere dönüştürüldü
Her bir birey

Hey
Hey
Dayılar dayılık yapıyor
Ana haber bültenlerinde
Kendi keyiflerince

Bir çok derde
Bir çok çare
Öyle üretken beyinleri vardı ki
Taşı sıkıp
Su çıkarıyorlardı
Avuçları ile

Ve çare diye
Sunuluyordu bu fikir
Taptaze beyinlere

Sürüklenen
Sürüngenler bile
Böylesi sürünemezdi.

Akarsu önünde
Esen yel önünde
Bir garip olduk
Bir garip olduk bugünlerde.