Doludizgin koşuyor sözcükleri kim bilirdi ki
Yazılarında ki koşuşma çaresizliğe başkaldırış
Suskunluğun altınlarıydı
Sözcüklerinde hep yalnızlık
Dilinde ayrılık
Yüreğinde hüzün beslediğini kim bilirdi ki
Suskunluk dostu oldu yazan yüreğin
Sustukça yazma isteği coşuyor
Koştukça nefes nefese farklı alanlara yelken açıyor
Lodosla ılık esip
Kara bulutlarla ağlıyordu
Kalem, kâğıt ve yaralı umut
HERDEM
14/09/2011
23:24
Kayıt Tarihi : 22.9.2011 19:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!