Dolu dizgin batan gün

sonbahari aldırmam artık
yeşil yapraklar dalından

terketiler ardından nice kalanlar
beni bile tanımazlar bunlar
annemin hiç gülmediği gibi..

herşey aynı noktada dönerken
tanımayan kuşları kumları habersiz
eriyor denizde ..
bir benimle beraber
şu ışığa kör bakıyorum..

karanlıkta görmek istiyorum
hani, sessizliği duymak gibi herşeyi
bir hesap
aynı yerde aynı anda
apansız dönüşler inançlığımda
bir de çığlık delirten çığlığa
nem olurlar
sonra da ..

sıkıldığında elini enseme atıp
saçımın örgülerini yakalayarak
çekiştirip dururdun..

şimdise çaresizliğinde gitmek istiyorsun ..
mehtaplarımız bile haklı çıkar haksızlığında
söyle!.. çare fırtına!

şaşkınlığım ya şarkılardan
ya da ardından..

sen miydin miğdemi sabahımın
en güzel saatinde çekiştirip ..
her yeni düste kaybolan ..

içi iciçine sığmıyor iklimler
elimden kaza çıkacak
kanatlarımı vurdular
var ki gökyüzü
durgun martılar
tüm nice yıllar .. asırlar önce..

bağrıma akıttın nehir yangını
kirpiklerde gün doğar derin yürekleri
elleşmeyin vazgeçmiş hallerini
aslında gülüşlere gül diktiler dünden ..

aniden ayları farketmezken
aynı çiçeklerinde aynı dalın
sapına kadar solmaktansa
ansızın çökerim açık denizlerde
yaşayan bir kuş gibi uyukularımda

… önümdeki denizin fısıltısını duyuyordum ..

fırtına kuşu ..

...