Dolu Şiiri - Hüseyin Turhal

O, gökyüzünün anlık, katılaşmış öfkesidir. Suyun nazik akışkanlığını terk ederek, acımasız ve keskin birer mermi haline gelmesi. Bir uyarı değil, ani ve zorunlu bir müdahaledir. Hiçbir yerde kalıcı değildir; sadece çarpar, hasar verir ve hızla çözülmeye başlar.

Her bir buz tanesi, havadaki büyük bir gerilimin sıkıştırılmış, minyatür bir kanıtıdır. Düşüşü, kontrolün kaybedildiği o kısa, gürültülü hükümsüzlük anıdır. Pencerelere vuran sesi, içerideki huzurun dışarıdaki kaosa karşı ne kadar kırılgan olduğunun kesintili bir ispatıdır.
Zeminde, anlık bir beyazlık yanılsaması yaratır.

Bir kar örtüsü gibi yumuşak değil, her an erimeye hazır, sert ve geçici bir örtü. Varlığı, ne kadar güçlü olursan ol, doğanın en beklenmedik ve en küçük parçacıkları tarafından bile darbe alabileceğini fısıldar. Dolu, yıkımın sadece boyutla ilgili olmadığını, hız ve beklenmediklikle de ilgili olduğunu kanıtlayan, gökten düşen bir uyarıdır.