Dolmuyor ki Bak Çilem

Şaştım kâmil yaşımda, mahzun vurur tellerim
Bel veriyor dermânım, zâr eyler bülbüllerim
Yılmıyor ki bak çilem, parçalandım bin pâre
Kâr eylemez sultanlık, perişan bu hallerim.

Kararmış gecelerim, tek tek solmuş güllerim
Andımla küskün bahtım, karartmış hayallerim
Gülmüyor ki bak çilem, döndüm ben kızıl nâre
Perde kapanmış dârdan, hasreti kor bellerim.

Öksüz yurtsuz kahırlar, param parça dallarım
Feryâdım nâz yakıyor, tad vermiyor ballarım
Bilmiyor ki bak çilem, sormaz derdin gülzâre
Uçmuyor gönül kuşum, tutmaz olmuş kollarım.

Pervâsız ne yüzler var, hırçın eser yellerim
Yürek sızım pek dağlar, hırslar kırmış ellerim
Solmuyor ki bak çilem, el çekmiş benden çâre
Terk olunmaz yaşlarla, gönlüm allar pullarım.

Bindirmiş ayrılıklar, söz yağdırmış dillerim
Hâr vurmuş sol yanımdan, alevlenmiş küllerim
Salmıyor ki bak çilem, huzurla koşsam yâre
İnleyen rûhum çökmüş, bendin taşmış sellerim.

Burhan’ım ben bir mecnun, dağı taşı sallarım
Yırtılmış âhım çıplak, savrulur hep çullarım
Dolmuyor ki bak çilem, suskun gönlüm âvâre
Sığındım ben Kudret’e, seyrân olmuş yollarım.

(25.05.2006)