DOLMUYOR BABAM
Ebedi dünyana göçüp gidende,
Keder bile sensiz olmuyor babam!
Öyle derin boşluk açtın ki bende,
Yerine ne koysam dolmuyor babam!
Heybetin geçilmez dağa benzerdi,
Şefkatin biçilmez bağa benzerdi…
Rağbetin seçilmez ağa benzerdi,
Hiçbir şey yerini almıyor babam!
En ufak emeğin çözerdi buzu,
Her sözün yemeğin biberi, tuzu!
Soğan ve ekmeğin sanırdık kuzu,
Balın bile tadı kalmıyor babam!
Hedefe koşardım sen derdin fikret,
Çağlayıp coşardım hep derdin sabret!
Emek harcamadan bulduğum servet
Altın olsa değer bulmuyor babam!
Acı, hüzün, keder; evden atardın,
Demezdin ki kader, toptan satardın!
Gülüşün bir başka; anlam katardın,
Hiç kimse sen gibi gülmüyor babam!
Şefkati özünde, başta görürdüm;
Sevgiyi gözünde, yaşta görürdüm!
Saygıyı sözünde, aşta görürdüm;
Böylesi bir daha gelmiyor babam!
Pîr-i Fâni der ki, soranım sendin;
Gönlümün ummanı, boranım sendin!
Her yolumu Hakk’a yoranım sendin,
Kimseler derdimi bilmiyor babam!
MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
21.12.2018 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 24.12.2018 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!