Yoksulluk değil yakan yüreğimi, beni üzen bu düzen.
İç içe geçmiş zengin ile fakir.
Kimi zevk-ü sefa çekiyor, adetâ mağrur birer muhterem.
Kimi derde gark oluyor, yıkılıyor üstüne gecekondu müstakil.
Ve uyutuluyoruz sanki beş vakit, herkes kandırıyor önce kendini.
Sonra da diyoruz ki; "o da böyle yaşamış efendimiz."
Kanaat ediyoruz aza, keza buz gibi bir ayaza.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta