Yoksulluk değil yakan yüreğimi, beni üzen bu düzen.
İç içe geçmiş zengin ile fakir.
Kimi zevk-ü sefa çekiyor, adetâ mağrur birer muhterem.
Kimi derde gark oluyor, yıkılıyor üstüne gecekondu müstakil.
Ve uyutuluyoruz sanki beş vakit, herkes kandırıyor önce kendini.
Sonra da diyoruz ki; "o da böyle yaşamış efendimiz."
Kanaat ediyoruz aza, keza buz gibi bir ayaza.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta