Kimi okşar kim kıyar, gelip giden olmazsa
Kıyısında gezerken, dalından düşmüş yaprak
Ayağınla basmadan, dalında keşke azsa
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Lal olsun senin dilin, anla artık yar beni
Ne ile bağladın ki, unutamam ben seni
Son oldun bade gülün, geri versen son demi
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Deryanın sahibiysen, dünya sana ikramdır
Kimi değmeden geçer, oda elbet hayrandır
Ziyaretin kısası, dağ başından seyrandır
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Dostlarla kimi zaman, unutmayı nasip et
Mest olursan denizin, dalgasına hasım et
Ufkunu güneş açar, Allah için sabır et
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Sığınacak yerin yok, sabret acılığını
Doğmasına izin ver, alsın tatlılığını
Dünyanın hali böyle, desen haklılığını
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Bahattin’im zorunda, unutamaz o yari
İnsanları seversen, tükenmez yarınları
Bütün yol sevgi bağı, yürek olmuş bak sarı
Buğulu gözlerinle, dolmuş kalbine toprak
Bahattin Tonbul
9.12.2015
Kayıt Tarihi : 17.1.2016 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buğulu gözüne ve kalbine dolan toprak...............7+7
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!