Döllendi Umutlar Şiiri - Evrim Evrensel

Kar yağardı dağlarımıza,
Eriyip sel basarak ovalara,
Yeşil Libaslar giydirirken kırlara,
Bir bakardık ki mevsim bitmiş;
Yeşil libaslara yağarken karlar,
Beyaza boyardı her yeri,
Duygular hep aynı ahenkti...

Vakti gelende ilkbaharın,
Eritirken dağlar usul usul karlarını,
Dereler kucaklarken sellerini,
Telaşla taşırdı ovasına Pulur'un.
Çiçekler açtırırken renk renk,
Yeşil üstüne desenler serpercesine...

Tomurcuğa erdirdi ağaçları,
Ve zulasında saklı yeşil libasları
Kuşların orkestra müziklerinin eşliğinde,
Giyinip kuşanarak;
Güneşi karşılamaya durdu Sincik dağına...
Güneş aynı tepeden doğdu,
Aynı tepeden battı dağlarımızın...

Zamanın akışında,
Sıcak bakışıyla güneş;
Soldurdu bir, bir rengini,
Çevirtirken yeşil libasları sarıya,
İçiriverdi polenleri arıya,
Sararıp solarken dağlarımızın rengi,
Çiçekler, saklayarak yarınlara umutları,
Ağaçlar soyundu libasından,
Çırıl çıplak, sevişir gibiyken;
Umut; o çıplaklıkta kalandı...
Yaylacılar dönerken köyüne,
Koçlar salınırdı sürüye,
Döllenirdi umutlar,
Ki baharda kuzular me'leye,
Yeniden can katarak hayata
Döllendi umutlar...
Ve kuzular MEEE dedi...