Seninle yıllar önce tanıştık
Çocukluk günlerimden biriydi
Her ikimizde bir boydaydık
Sen bir salonda vitrine çıkmıştın
Benimse soluğum kesildi
Korkudan üç buçuk atmıştım
Senin saldıracak mecalin yoktu
Bir tek kılın bile kıpırdamaz mı?
Gözlerinde ölümden kalma korku
Çok geç anladım ölmüş olduğunu
Öldürülüp de içinin dolduğunu
İçine taş mı attılar kum mu döktüler
Bütün organlarını yerinden söktüler
Hala canlı gibi duruyor gözlerin
Sanki bir şeyler anlatmak ister gibi
Ağzından dışarı sarkmış zavallı dilin
Sen o cin gibi tilkiymişsin oysa
İnan bir türlü aklım almıyor
Sen nasıl düştün bu tuzağa
Şu benim büyüklerim olmalı
Onlar da insan olacak hani
Daha vahşisi var mıdır bilmem
Seni kesip biçen bence en cani
Seninle ormanda tanışmak vardı
Yeşil çalıların arasında bakışmak
Çakallıktan uzak masum oyunlardı
Seninle ilgili aklımdan geçenler
Yeşil çimenlerde koşmak zıplamak
Kayıt Tarihi : 15.7.2019 12:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!