Doldur be meyhaneci 10.09.2024. 04.00

Doldurma Meyhanesi

Burası doldurma meyhanesi, dostum,
Her kadehte bir sır, her yudumda bir dert,
Masalarda oturan gölgeler misali,
Dertli gönüllerle dolu her köşe, her yer.

Kim bilir kaç dost geldi, kaç dost geçti buradan,
Kadehlerde buz gibi soğudu o eski sıcaklık,
Birbirimize dert yandık, ağladık, güldük,
Ama her içişte bir parça daha yalnız kaldık.

Gecenin karanlığına karışırken sözler,
Bir bakışta anladık birbirimizin yürek yangınını,
Ama dudaklardan dökülemedi o ağır kelimeler,
Çünkü dostluk bazen susmaktır en derin yarada bile.

Bu masada döküldü ne hayaller, ne umutlar,
Kadehler tokuştu ama kimse anlamadı o içteki sancıyı,
Dostluktu bu, belki de en derin suskunlukla büyüyen,
Kim bilir, belki de sadece acının dilinde var olan.

Meyhaneci, doldur bir daha,
Bu gece dertleşeceğiz yine dilsiz kadehlerle,
Belki unuturuz bir an için dünyayı,
Belki de hatırlarız o eski, o gerçek dostluğu.

Bir kadeh daha, dostum,
Biraz daha derinlere inelim bu gece,
Sohbeti suya karışmış dostların hatırasına,
Biraz daha içelim, belki unuturuz o kırık kalpleri.

Dostluk, meyhanenin en köhne köşesinde,
Bazen kırık bir sandalye, bazen boş bir şişe,
Ama yine de yan yana, yine de baş başa,
İçimizde bir ukdeyle, gözlerimizde bir damla yaşla.

Doldurma meyhanesi burası, dostum,
Burada dostluklar yürekten süzülür,
Her kadehte biraz daha demlenir hüzün,
Ama yine de kalırız, çünkü biz böyle büyürüz.