Doldur. Şiiri - Veysel Taş

Doldur.

şimdi fıratın karşı kıyısına geçme zamanı
düşünmek alabalıkları koklamak
harman gölünde kulaç atmak
ama çok geç kaldık sanki
fırat buza döndü şıhlıkta
ne karpuz ne yarpuz kaldı

doldur kafama ey geçmişin sahipsiz koyu
lacivert arı kuşlarını sarı sandallarını
mor duta göğermiş ateşli yollarımı
kürt köyünde sevdalarımı dersem
masaya bırak
desteğim olsun da seftil
yıkılacak eteklerine sırtımı versem

yalnızlıklarımı doldur darağacında
gelin taşında çırçırda bir mayıs
harman gölünde dut kuşları sıcakta
pat patikler serinde ıslakta
bir çayda çıra vardı
o da söndü ahalinin gözü önünde

doldur işte
çıkmaz sokaklarımın karanlık
göz değmesi kavgalarımı deve boynunda
develikte kemer altında
doldur çocukluğumun vatanım olduğunu
menekşelerin çok erken solduğu
kasımpatıların avuç açmadığını
namerde hayına işbirlikçiye

doldur sende iç yokluğumu
garipler çeşmesinde darboğazda
köpek gibide nasıl yüzerdik
kim bilir doldur
kara tavuklar aç
boğik armutları çıplak
çırçırın ne kadar yüzsüz olduğunu
bir hıçkırık takılırdı lise yollarında
cirit meydanında kendime ağlardım

kanı bozuğa çıkmışsa adımız
kilisenin önünde havlarken boklu dere
kanı ayarlılar öne çıksın değil mi
doldur sen önce insan olduğumuzu
namerde söylenecek sözümüz her yerde
gülüp te geçmek hükümet meydanında
adımıza kahpe kayası bahtiyar kaldı

nimriyi denizliyi birvanı doldur
doldur bayındırı karasazı
ne alnımaza yazılmış yazı
diye belledik
ne de kader diye söylendik
- ' yurdum benim şahdamarım'ı
ahmet arif söyledi biz anladık
- 'önce ben bir insan olmaya geldim' dedik
nimri dededen öğrendik

göçümüz toprağa doğru
ömrünü yakasına dikmiş her kimse
aynaya baksın dökülmeden sırı
miş miş çenemin söyledikleri
hepsi bu
unuttuklarımı da sen doldur
sustuklarıma say

kebanlı.2014 ist.