Dolaştım Üskdar’ı Şiiri - İbrahim Sağır

DOLAŞTIM ÜSKÜDAR’I

Tirenin tik takları alıyor senden beni,
Yüreğimde yürüyor bu ayrılık tireni.
Beni ağlatan güzel, intizâr etmem sana,
Ân’ı bir ömre bedel rüya yaşattın bana.
İşte Beşiktaş’tayım, her tarafta sen varsın,
Denizde gülümseyen bir esrârlı nazarsın.
Gönlümün kandilini tutuşturdu gözlerin,
En olmadık zamanda tuzak kurdu gözlerin.
Sırılsıklam aşığım şakası yok ki bunun,
Ruhumu aydınlatır, aydınlığı ruhunun.
Ey deniz, yâr üstünden geldi, geçti geçende,
Meltemine karışan nefesleri var sende.
Ben hep o nefeslere hasretim gece gündüz,
Baharlar benden uzak, hayatım serâpâ güz.
Adını fısıldadım dalgalar duyar diye,
Dolaştım Üsküdar’ı ayak izin var diye.
Mahzun mahzun oturdum oturduğumuz yerde,
Hâyâlin geçti durdu gözümden perde perde.
Elimde üç resmin var, onlar senden vefâlı,
İkisinde gülmüşsün, biri mağrur edâlı.
Benliğimi kaybettim gözlerinin içinde,
Hâlâ mı oyalanıp duruyorsun niçin de.
Bunca ömür sürmüşüm seni bulana kadar,
Benim vâdem bitecek gönlün olana kadar.
O zaman mezarımda sızlar da kemiklerim,
Dağılır toprağıma zerre zerre kederim.
Adını fısıldadım dalgalar duyar diye,
Dolaştım Üsküdar’ı ayak izin var diye.