"ne uslandı, ne dinlendi, ne durdu
birinden birine dolaştı gönül...
kendisi yoruldu, beni de yordu
gerekli gereksiz dalaştı gönül ...
ümit verdi, kendi umdu yıkmadı
zaman geçti diye aşktan bıkmadı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla