Dolaptaki Ivır Zıvır …

Dolaptaki Ivır Zıvır …

Kapı çaldı, üç cılız ama emin vuruş
Sendin gelen, kalan ıvır zıvır eşyanı almak için
O an, sert fırça darbeleriyle vurulmuş, kurumuş
Boyalar ala renge çalıyordu kapı açıldığında, O an
Sol köşesinde taze kırmızı bir leke
Sana karşı hissettiğim saf kırmızı
İri gözlerinin altındaki canlı heyecanlı kırmızı

Kanepeye oturduk, bir köşesinde sen bir köşesinde ben
Üç beş konuştuk, incir çekirdeğini doldurmadan
Tutuk ve titrek sesimizi beceriksizce gizleyerek pek Geniş,
Dertsiz, kedersiz, acısız, darbesiz insan davranışını
İçimizdeki kanı yutkunduk, mideye indirdik
Sindiremeyeceğimizi bile bile
Bir elimizde kahve, diğerinde
Suratımız da yamuk yumuk,zar zor tutmaya çalıştığımız maskeler
İçkilerimizi yudumlarken bile düşürüyorduk
Beceriksizce oynuyorduk rollerimizi
Dalıyorduk aklın arkasına, kalbe, bastırılmış hislerimize
Birbirimize olan sevgimizi belli etmiyormuşçasına,
kör müyüz?

Odaya geçtik, konuşacak kalmayınca
Dolabın önüne geçmiş tek tek süzdün askıdakileri
Soldan sağa her elbiseyi özenle çıkardın
Dolaptan aldığın her hayal sana, senden bana,
Benden boşluğa yayılıyordu sislenerek, dağılarak ve yok olarak
Hatırlayarak kaç kere onlara sarıldığımı içindeki senle
Her biriyle beraber anıları da katlıyor
Bavula tıktıkça yok oluyorlardı ezile ezile
Çekmeceleri boşalttık yatağa, böldük, ayırdık, çektik, payladık
Bilmeden
Kalbi de satırla,bıçakla, çekiçle, dişimizle
Böldüğümüzü,Ayırdığımızı,Çektiğimizi,Parçaladığımızı

Kapının önünde durduk, aramızda bir valiz
Başlar kalktı yavaşça, geldi göz gözle temasa
Temas değil bir içe süzülme,
Gördü göz kalbi gözden öte
Ne ten kaldı ne can,
Dayanamadı ruh kanadı gözyaşıyla
Kalpteki ağırlık kafaya vurdu,düştü diğerinin omzuna
Bir melek geldi kocaman kanatlarıyla,
Sarıldık, sarmalandık
Ten eridi, geçti içim içimize içine
Kaldık, hıçkıra hıçkıra,kucak kucağa, yanak yanağa,kalp kalbe,
Can cana Zamansız, Mekansız, Işıkta, sonra…
Çok sonra…Belirdi aramızdaki valiz, hatırlatarak
Karanlığı, Vücudu, ve Yolu
Yaradılış ta olduğu gibi Acı kapladı her yanı
Ayrıldı
Can candan,ten tenden, kalp kalpten, göz gözden
kısa bir “hoşça kal” ile arkaya bakmadan
elinde bir valizle

Acı veriyordu hareket etmek
Kaldım kapının önünde bilmem ne kadar
Pek sonra geçtim yarı boş yarı dolu dolabın önüne
Can gözümü başka yere çevirmekten korkarak
Korkuyordum
Yarısı boşalan kalbime Ruh gözüm bakacak diye

24.10.2005 İst