İlkin masumiyeti çaldı zaman,
Sevgiye yanmaz oldu yürekler...
Durduğumuz yer,
Geldiğimiz zaman,
Hepsi yalan!
Bir buseydi alıp götüren,
Elini tutmaktı sevgilinin...
Ürperen bedenini sarmalamaktı,
Nefes mesafesinde konuşmaktı...
Birlikte 07.30 otobüsünü yakalamaktı,
Kantinde onun yanında,
Çayını yudumlamaktı..
Bekçi Ali' nin yanından,
Elini omzuna atıp geçmekti...
Madamın merdivenlerinde,
Çakır keyif sevdalara
yanmaktı...
Dedim ya,
Masumiyeti çaldı zaman...
Yüreklerin çarpıntısı,
Şimdi yalan!
Kayıt Tarihi : 30.5.2007 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Fakülteye başladığımız yıllara ait bir fotoğrafta yer alan yüzlerdeki masumiyet, yıllar sonra bu şiire konu oldu...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!