Dolap Beygiri Şiiri - Adnan Deniz

Adımlarını,evin kapısından içeriye attı genç adam.Bütün işini,gücünü güya evin dışında bırakacaktı.Telefonu çaldı genç adamın.Arayan patronuydu.
Sen mi geldin selim,demeye kalmadı eşinin.
Gerisin geriye dönüp gitti adam.Havada asılı kaldı çocukların baba diye seslenişleri.
Eşinin selim diye yükselen sesleri şrank diye
Yeniden yüzüne çarptı.
Bütün çocuklarını topladı kadın.Birer birer kucaklayarak öptü.Uyuttu çocuklarını saçlarını
Okşayarak.Bilmem kaç saat bekledi eşini.Sanırım saat gecenin ikisiydi,kapı çaldı.Gelen eşiydi.Bir duş alıp yatacağım diyerek banyoya doğru gitti.Kadın hala bekliyordu.Duşu alıp yatağa doğru gitti adam.
Kadın salona geçti.Şimdi kazanmış mıydı?Şimdi zengin olmanın mutlululugunu mu yaşıyorlardı?
İçeriden bir horlama sesi duyuldu önce,sonra
Koltuğa uzandı kadın.Beklediği hayat bu muydu?Herkes mutlu muydu?Düşüne düşüne uyudu kadın.Sabah yine bir çığlık vardı evde
Eşi işe gidiyor,çocuklar acıktık diye ağlaşıyorlardı.Yine dönmeye başlamıştı değirmen.Herkes işini biliyordu.Hiç konuşmadılar eşiyle.Doğru ya yiyecekleri bir ekmekleri vardı.Hadi dön dedi kadın,hadi dönmeye devam et dolap beygiri.