Dolanık Şiiri - Ercan Keskin

Dolanık bir durumdur
Sevdayla karşılaşmamız
İzdivaç teklifi, nerede;
Nasıl yapılır,
Hiç belli olmaz.
Bazen en iyisini buldum,
Sanır aldanırsın.
Önce, umutla aktarılır
Mutluluğun çatısı
Hiç beklemediğin an
Altında kalırsın.
Eğer kadın isterse
Yoğu var eder
İstemezse varı yok
Gücünü yaradılışından alır.
Onu karar almaya iten:
Geleceği yaşatma çabasıdır.
Çaresiz kalsa da, düştüğü
Topraktan nasibini alır.
Mutluluğun kokusunu
Çok uzaktan,
Mutsuzluğun acısını
Çok yakından tanır
Pes etmez yenilgilere;
Kendisini
Küllerinden yaratır.
Hayat verir sevdiğine,
Onmaz yaraları onarır.
Kaybetse de, kazansa da;
Mağrur olmaz
Hayattan ders çıkarır.
İnkâr etmez, ikrar eder.
Yaşadıklarını;
Tüm çıplaklığıyla kabul eder.
Eğer engellenmez ise:
Kendi mecrasında
Irmak gibi akıp gider.
Bir filozofun dediği gibi:
Kimliğini aşktan alır ve üç kez doğar:
Kadın kimliği ile
Olgun dendiğinde kadın olarak;
Âşık olduğunda kendi kendine…

Yine bir yazarın dediği gibi;
Işığın savaşçısıdır o!
Umut, sevgi ve inançla
Hayata atılır; ölümüne.