Dolanay Şiiri - Ali Tekmil

• Nereye, kök hızıyla nereye? Yer’in İda’ları yedi yerden tıkalı, bilmiyor musun?

• Kanın kökü olsa kin dalında kucak gülleri açardı.

• Papağanıma sordum: Yarın günlerden sabah.

• Zehrine yandığımın iletişim çağı: Sesimin telleri ayağımın ellerine değmiyor.

• Dokunuyorum, dokunuyorum, dokunuyorum; kudretli bir silgi benden önce davranmış olmalı ki, hiçbir şey okunmuyor!

• Tek vuruş yeter sevgilim: Bütün kentlerim Hiroşima!

• Boğulma diyorlar; suda sahici. Simitsiz bir havada olanı neci?

• Bilirim, bu ses arka sıralarda açar. Tek parmağını Deveci’den kaldırır. Sonra kara tahta boydan boya Ayhatun.

• Gel küçüğüm, otur başım üstüne. Şaklat kamçılarını. Sen beşe tak; körebeyse, körebe.

• Füze kalkanı diyoruz: Azrail garantili, evlâdiyelik.

• Bak senin de saçların Siyu, gözlerin Tutsi. Sen de mi soykırımdan genleniyorsun?

• Gerçeğe ay hâlinde yanaştım: Yıllarca arınamadım

• Nereye, gök hızıyla nereye? Göğün kapıları Kaf Dağı’ndan kapalı, görmüyor musun?

Ali Tekmil / 05.04.08 – Cırmantepe.